"Hellooooo!"            O hello!           "Whas yo name?"            My name is Izzy (iselin is te lastig)           "Whè ááá you fom?"            I am from the Netherlands.           "?"            Amsterdam?           "?"            Do you know England? ...France?...Germany?           "No sowy, my English only soso"            No no it's very good! Uhm...do you know Europe?           "O yes! Europe! Soooo....do...you...like...China?            Yes I think China is very beautiful!          "Aaah senk you! So.....do....you...like...Chinese food?"            ...........            Yes, I think China is very beautiful! HOEVEEL CHINEZEN PASSEN ER IN EEN TREIN? Nou...altijd meer!  Nadat we Hong Kong verlaten hebben maakt ons 'lang leve  de lol en we zien morgen wel verder'-leventje, plaats voor 'lang leve de lol, maar we moeten wel alles tot in detaill plannen, anders zit alle treinen en hostels vol'. Het is namelijk hoogseizoen en de 1.34 biljoen Chinezen gaan graag op vakantie in eigen land...zijn wij inmiddels achter. Dus staan we plots zwetend in lange rijen te hopen op treinkaartjes. De gemiddelde treinreis duurt hier namelijk zo'n 12 uur en we hebben al snel in de praktijk ondervonden dat een bed dan de enige optie is. Want het zitgedeelte biedt harde bankjes waar al na een uur of vijf ons rug van kreunt, de gehele nacht brandt er fel tl-licht, ieder uur loopt er een schreeuwende dame met een kar eten voorbij, zo nu en dan steekt er iemand vrolijk een sigaret op en de smakkende slurpende en gorgelende geluiden, zonnebloemschilvers en fruitpitjes vliegen ons om de oren. Nee, dan liever een bedje en om 22:00 het licht uit, maaaaar daarvoor moet je dus op tijd in de rij. Gelukkig weten we al snel voor zo'n tien dagen slaaptreinen en hostels vooruit te boeken en maken we na een kleine hobbel in de weg al met al nog een mooi reisje door China. OVER DE LI RIVER DOOR HET KARST GEBERGTE Zo bezoeken we vanuit het stadje Guilin gigantische rijstterrassen en stappen we op een typisch bamboovlot (want zo noemen ze hier een plastic vlot met motor), die ons over de Li rivier tussen de waterbuffels door, langs de spitse punten van het karstgebergte naar het stadje Yangshuo brengt. Hier blijven we een paar daagjes hangen, want het karstgebergte is adembenemend mooi en het hostel waar we slapen serveert kipsaté met pindasaus! Dat lekkere eten wat we in Nederland 'Chinees' noemen, gnagna. Op de fiets trekken we er een dag op uit. Met twee routeboekjes, die door middel van foto's uitleggen bij welk rijstveld je links moet en bij welke boom rechts, trappen we ons flink in het zweet. Langs eendenboerderijen, weilanden, prachtige heuvels en hier en daar een groep verdwaalde grafstenen, glimlachen we ons door tientallen dorpjes heen, waar we flink nagestaard worden. Onze tegenliggers zijn op een hand te tellen. En terugkijkend, kunnen we dit met gemak één van onze mooiste dagen in China noemen. We sluiten Yangshuo af met een openluchtvoorstelling, in elkaar gezet door de regisseur die ook de opening van de Olympische spelen in Beijing (2008) voor elkaar toverde. Dus zitten we anderhalf uur met open mond en een snel kloppend hart te staren naar honderden spelers, bootjes, lampjes, vuur, waanzinnige kostuums...zucht...een spectaculaire show die we met niks kunnen vergelijken, zoals zo veel in China. WAUW! CAN I TAKE PICTURE OF YOU? Een dag en een nacht reizen verder, Kunming. Stel je voor: een stadspark. Paadjes, bomen, vijvers vol waterlelies, romantische stenen bruggetjes én overal pleintjes. Trek een paar flinke blikken kleine bejaarden open en zet ze verspreid in groepjes op die pleintjes neer, op ieder plein een aantal radio's met verschillende doch LUIDE opzwepende muziek, laat iedere groep één swingende danser kopiëren en voila, je bent in China. Nou dachten wij bij het eerste groepje nog 'wat een gekke straatact, de helft weet amper de stapjes uit zijn hoofd', maar dit is waarvoor de mensen hier naar het park komen, fantastisch toch! Hier en daar staat een groep mensen te dansen, ergens anders zitten mensen te kaarten, majongen, tai chi-en, de mensen zoeken elkaar hier op en het park is waar ze elkaar vinden.... ...En niet alleen elkaar. Ook wij trekken flink de aandacht. We zijn lang en blond en wit en anders en dat zullen we weten ook. Het nastaren is alles behalve subtiel en daar waar een aantal mensen nog aan ons vrágen of ze met ons op de foto mogen, steken de meeste gewoon hun mobiele telefoon in ons snufferd, KLIK. Huh? Na een beetje verwarring wisselen we al snel als ware professionals de één na de andere 'coole' pose af, waarbij vooral Cees die een Chinees optilt erg populair blijkt te zijn, zie je het voor je? Jaja, wil je weten hoe het is om beroemd te zijn dan moet je dus gewoon een dag door een Chinees park gaan lopen: 'You ááá sooo HENSUM!' TOT ONS ENKELS IN DE REGEN Acht uur in de trein verder, Shuhe. Een klein fijn dorpje vol ouwe huisjes, soevenierwinkeltjes, Chinese toeristen die soeveniers kopen, paardjes en Chinese toeristen óp die paardje. Maar het is een stuk rustiger dan het populaire Lijiang hier niet ver vandaan en voor ons een mooie plek om even niets te doen. Want als we hier aankomen begint het te regenen en regenen en regenen. Als de regen even stopt duiken we snel de schattige straatjes van Shuhe in of de markt van Lijiang, waar ze van alles verkopen van groente en fruit tot alles dat loopt of kruipt (kip, eend, slang, kikker, insekten...) we kijken onze ogen uit...tot het weer begint te regen en we zelfs rennend te laat zijn om doorweekte schoenen te voorkomen. Tot ons enkeles in het water sjokken we terug naar de bus. Maar het mag de pret niet drukken, want we vermaken ons binnen ook prima met lekker eten, spelletjes, films en warme chocomel. Tis net een drie dagen tellende regenachtige zondag zullen we maar zeggen... LAAAANGE REIS NAAR EEN NOG LANGERE BUDHA Een dag en een nacht in de trein verder, Chengdu. Terug in de stad. In het dorp Lèshán, niet ver hier vandaan, schijnt een grote Budha te staan en omdat de Taliban een tijd terug in Afghanistan een hoop Budha's opgeblazen heeft, is deze Budha hier inmiddels de grootste ter wereld...Nou, daar zijn de Chinezen natuurlijk trots op en wij zijn nieuwsgierig. Dus maken we er met onze nieuwe Nederlandse ééndagsvrienden een leuk dagje uit van, waarbij we er al snel achterkomen dat 'niet ver hier vandaan' in China maar een relatief begrip is. Kortom: twee stops met de metro, 15 minuten lopen, 2 uur in een gewone bus, een half uur in een stadsbus, een half uur klimmen en ruim 2 uur stapvoets opschuiven in een rij staan we rond half vier smiddags aan de voeten van de Budha. 71 meter hoog en inderdaad een indrukwekkend ding...waar je verder niet heel lang naar hoeft te kijken, dus draaien we ons tevreden om, om te beginnen aan onze terugweg.  Nog diezelfde avond besluiten we met zn vieren om dan ook maar meteen die typisch Chinese hotpot uit te proberen. Als je toch in China bent! Na een beetje zoeken vinden we in een grote eethal met gezellige tl-verlichting een vrije tafel met een gat. In een menu waar overal gelukkig(!) plaatjes bij staan, wijzen we heel heel duidelijk óm de vissenkoppen, maag en andere ingewandige delicatessen heen veilige lapjes vlees, aardappel en groenten aan. En besluiten we voor de minst spicy hotpot te gaan, HA! Binnen 5 minuten wordt er in het midden van onze tafel een soort grote wok vol pepers in het gat geplaatst met daarin nog een kleiner potje bouillon, waar alsnog een vissenkop in drijft, ach...Vuurtje eronder en borrelen maar. Onze restaurantgenoten kijken ons afwachtend aan, want 'daar snappen die buitenlanders natuurlijk niks van'. En inderdaad, we snappen er weinig van. Dus lopen Hilde en ies een rondje door het restaurant om af te kijken en krijgen Bas en Cees ondertussen in het Chinees uitleg van de meneer naast ons. En dan wordt het duidelijk; hotpot is een soort vleesfondue, zolang je de juiste volgorde maar begrijpt; rauw spul in de kokende vissoep, gekookt spul in de peperpot, afblussen in een mengseltje van olie, knoflook, peterselie en oestersaus, rijst erbij, hap, weg en de hele riedel nog een keer, superleuk! En weer een ervaring rijker. KREKELDOOSJES ZÓNDER BATTERIJEN ZEI U? 7 uur vertraging en 19 uur ín de trein verder, Xi'An. Daar waar het terracotta  leger woont, een indrukwekkende hoeveelheid van ruim 6000 stenen strijders, waarvan we er een hoop te zien krijgen, wat een verschijning! In Xi'An zelf struinen we door de straatjes van het moslim kwartier, vol stomende eetkramen en racende tuktuks. Als we binnendoor een snellere route denken te pakken belanden we in een winkeltje met tjilpende doosjes vol échte krekels en een park met een rolschaatsbaan. Jaha, een rolschaatsbaan! Cees heeft het even nagegoogled en kwam erachter dat dit inderdaad heel erg hip was in de jaren '70 EN (quote internet:) in China. Nou, die kans laten we natuurlijk niet schieten! Snel stormen we naar binnen met de vraag of ze ook maat Cees hebben en 3 minuten later staan we met trillende bambi-benen op de baan. Tussen de hippe Chinese jongens met hoog opgefönd haar, strakke broeken en een nonchalante sigaret tussen hun vingers en een hoop giegelende meiden sjeezen we rondjes op discomuziek. Na met iedereen een keer hand in hand een rondje gerold te hebben en veeeel foto's later staan we grijnzend weer buiten. Was dat net nou echt? Wat een onverwacht wonderlijke ervaring. UREN MUREN... Via Pingyao, een prachtig oud dorpje omringd door een muur, treinen we in twee nachten naar Beijing. En hier doen we natuurlijk precies wat je hier hoort te doen. We kruisen het plein van de hemelse vrede, waar we om 05:00 smorgens tussen duizenden Chinezen toekijken hoe de vlag gehesen wordt. We stappen vier uur lang door verboden stad, waar we met een oortje in naar alle misterieuze verhalen over de keizers en hun vele vrouwen luisteren. Én we bewandelen de muur. DE MUUR! Een goede dag begint vroeg. Alweer staan we rond 05:00 uur naast ons bed. Na een busrit van 3 uur stappen we met twee rugzakken vol eten en liters water de muur op. Waaaaaanzinnig! In het begin komen we nog best heel wat mensen tegen, maar na anderhalf uur lopen is daar vrij weinig van over. Op dit stukje muur merken we ineens niks meer van een hoogseizoen en genieten we samen onder een strakblauwe lucht van de eindeloze slang die door de groene heuvels slingert. Zo ver als we kunnen kijken is er muur en dat is lastig te bevatten vanaf een foto en een magisch gevoel als je er plots werkelijk middenin staat. We starten in een stuk gerestaureerde muur en lopen omlaag en omhoog van toren naar toren tot de afgebrokkelde muur steeds meer geklauter en geklim oplevert en we uiteindelijk neerploffen in een lege toren. En daar zitten we dan, saampies, met onze pistachenootjes en een ongelooflijk uitzicht, we zijn er! Dit zijn de momenten waar we over droomden voor we op reis vertrokken en in het echt blijkt het soms nog mooier dan onze mooiste dromen... CHINA GROEIT OP JE China went. Het Chinese eten vinden we nog steeds vies, de hurktoiletten stinken en plassen zonder deur ervoor blijft een beetje gek. De roggels vliegen hier meer dan gemiddeld over straat, eten wordt naar binnen geslurpt, de tafels plakken en het gangpad van de trein ligt standaard vol afval. Maar als je door China reist moet je dat dus blijkbaar accepteren en er uiteindelijk maar om lachen, want dit is wat China is. En gelukkig heel veel moois meer! De mensen hier zijn zooooo vriendelijik en behulpzaam. Klinkt de Chinese taal vaak alsof ze ons afsnauwen, dan blijkt achteraf negen van de tien keer dat ze ons een duwtje in de juiste richting gaven. Het blijft gewoon lastig als je elkaars taal niet spreekt. Maar met handen en voeten en tekeningen en grapjes komen we best een eind. En feit blijft dat we nergens zó enthousiast onthaald zijn als door de ontelbare Chinezen die de afgelopen maand vanuit het niets een praatje met ons aanknoopten, om zenuwachtig of hakkelend of giegelend hun Engels te oefenen of om alleen maar heel snel te zeggen 'wow, you ááá so beautiful'. Nou...dan voel je je heel gewenst en welkom toch! Wij stappen morgen in het eerste deel van de trans Mongolië expresssssss, nog zo'n droom! En vanaf nu stukje bij beetje dichter bij thuis... We houden jullie op de hoogte! Liefs, cees en ies ps: door slechte internetverbinding helaas nog geen foto's, hopelijk snel!