M(EDIC)IJNEN

Getver, wat waren wij ziek! Doodmoe en toch veelal slapeloze nachten, krakende koppijn en maffe dromen. Zonder eetlust strompelen we slechtsons hostel uit voor een kopje soep en thee. We zijn in Potosi, de hoogste stad ter wereld, 'morgen voelen we ons vast beter....' maar ook dit blijkt helaas een hoopvolle droom, twee dagen verder voelen we nog geen snars verschil. Door een luikje van 10 centimeter krijgt Cees van een vriendelijke dame hoogteziekteziektepillen die maar net door datzelfde luikje passen. Waarempel, bleken we toch echt hoogteziek te zijn! De medicijnen helpen...een beetje. Dus kan Cees de zilvermijnen bezoeken. Het kunnen de medicijnen geweest zijn, maar Cees komt behoorlijk aangedaan terug van zijn bezoek. Filmtip: The Devil's miner (dan hoeven we het niet proberen uit te leggen).

TUPIZA IS MIPIZA

(Hier komt de langste zin ooit:) Zodra de mijnen erop zitten zakken we af naar Tupiza, het 'wilde westen' in het zuiden van Bolivia, waar we midden in de nacht door een bus gedropt worden, die om de één of andere reden niet Tupiza in wil rijden, maaaarrrrr ons wel netjes achterlaat met de fantastische aanwijzing 'loop op het gele lichtje af, dan komt alles goed'. Wat voelen we ons welkom...Bij het ochtendgloren komen we erachter dat er van onze hoogteziekte geen spoor meer te bekennen is en dat we van een kleine nachtmerrie in een droom van een plek beland zijn. Tupiza is een stoffig dorpje dat aan alle kanten omringd wordt door oranje pieken, rotsen en bergen. Dé plek om cowboytje te spelen!

PAAS ME DE ZOUT

Vanuit Tupiza starten we de tour der tours, in vier dagen jeepen we langs de letterlijke (5000m) en figuurlijke hoogtepunten van Bolivia. Als een kind zo blij stappen we de eerste dag in en worden we vier dagen lang verrast door....tja hoe beschrijf je zoiets...de natuur is wat ons betreft de meest creatieve kunstenaar van ons allemaal, onbeschrijflijk wat we allemaal tegen zijn gekomen! De vierde dag sluiten we onze tour af met een paasontbijt op de zoutvlaktes van Uyuni, aan zout op ons eitje dus geen tekort, wat hebben we het toch goed...en wat een bizarre wereld! Kilometers en kilometers wit om ons heen en veeeeel inspiratie om zelf nog even de natuur te proberen evenaren in haar creativiteit...wat een toffe speeltuin!

BERGFIETSEN IN LA PAZ

Oke...mountainbiken klinkt stoerder. Maar we waren in de bergen en we hadden een fiets. Klaar voor de Worlds Most Dangerous Road? Met zweet in ons handen stuiteren we ons 64 kilometer lang een weg naar beneden, een weg die overigens niet breder is dan de gemiddelde eettafel, inclusief bijbehorende hutsen en butsen.Van 4700 naar 1100 meter hoogte. Van de kouwe regen en sneeuw in ons gezicht naar korte broeken, zonnebrand en muggenolie. Van 'Aaaaaaah, O nee O nee, Cees wacht op mij!' naar 'Woehoeoeoeoe jeeeeeee supergaaf! ... Zullen we nog een keer?'

MENEER EN MEVROUW POEP

Onze laatste stop in Bolivia wordt Lake Titicaca, het hoogste bevaarbare meer ter wereld. Ja, Bolivia zit vol hoogtepunten. Hier sluiten we ons vier dagen op in een kasteeltje en bezoeken we isla del sol, volgens Inca-legendes het eiland waar de zonnegod werd geboren en daarmee hun beschaving begon. Beschaving... Op dit eiland mogen we voor de honderdduizendste keer deze reis onze namen registreren. Dus besluit Cees ons uit balorigheid een keertje als meneer en mevrouw Poep in te schrijven, snappen ze hier toch niet. Jaja, ook onze humor stijgt in Bolivia tot grote hoogtes. En wat voelen we ons ´lekker onbeschaafd´. Tijd om de grens over te stappen...op naar Peru!

MACHU PICCHU; MUESTRA ME TUS RICAS TETAS!

We zijn toe aan een uitdaging en wat doemt daar op aan de Peruaanse horizon?Tis Machu Picchu! 'Zullen we de Inca trail doen? Nee das zo veel lopen' Dus besluiten we de Inca Jungle trail te doen, want dan mogen we tussen het lopen door tenminste ook nog mountainbiken, raften en ziplinen. Kortom: achthonderd foto's en nog steeds een achterlijk eind lopen verder staan we onder aan een berg en nog eens 1650 traptreden later bestormen we dan toch eindelijk de Machu Picchu, wat een schoonheid! Chris (tijdelijke reisgenoot) besluit van het magische moment gebruik te maken om zijn vriendin thuis eens romantisch te verrassen; hoe schrijf je '................' in het Spaans? Kijk maar bij de Peru foto's :)

SUSKE EN WISKE EN DE VLAAMSE STOOT

Cusco...de stad van het langverwachte weerzien met Chris en Lot en onze allerfavorietste Vlaamse Lise! Cusco...de stad waar Cees, inmiddelsHennie Huisman look a likeen Hans Klok wannaby, eindelijk naar de kapper ging. De stad waar we likkebaardend chocolade maakten, waar ies voor de zoveelste keer Spaanse lessen volgt en Cees voor de verandering voor gitaarlessen koos, maar vooralsnog alleen een blokfluit vastgehouden heeft, waar ies zo hard haar hoofd tegen onze nieuwe deurpost stootte dat ze uitgestrekt als een zeester op de grond belandde en natuurlijk de stad waar Cees voetbalde met een rat...zes keer raak bleek nie voldoende, het arme beest zit waarschijnlijk nog ergens in een hoekje te bibberen...Kortom: DE stad waar we nog even blijven hangen.

Maar voor hoe lang?

Tot snel! Liefs, cees en ies (en deze keer speciale groetjes aan de opa's en oma's!)

ps: FIJNE KONINGINNEDAG!!!!

ps2: http://www.youtube.com/watch?v=xZ34E8fWQJY