Goed, honderden kilometers auto, bussen, boten en taxi verder; ongemakkelijke momenten in een stapelbed, gekke lifters op de achterbank, afgesloten wegen in Chili, spannende zoektochten naar benzine, wonderlijke landschappen, lachen gieren brullen mediteren, overdosis chocoladeijs, stromende regen in Buenos Aires, 18 uur in de bus met de 100 smsjes man, woeste watervallen, Spaanse scheldkanonnen in een Paraguyaans voetbalstadion, koeien melken, dagen dobberen op een vrachtboot, Paraguyaanse borsten, 'hoor ik daar een jaguar brullen?', 24 uur wachten op een taxi en slapen op een militaire basis in Bolivia.

Wonderlijk genoeg hebben we de afgelopen 40 dagen vooral heel veel moeten wachten en stilzitten. Dit leverde ons wel de meest rare mix aan ontmoetingen en gebeurtenissen op tot nu toe, maar waar te beginnen!?

WEGBLOKKADES EN BENZINENOOD

De tweede helft van februari willen we graag door Chili omhoog rijden. Ach, wij willen wel vaker van alles. De realiteit blijkt dit keer anders. Na een omweggetje van twee dagen door Argentinie (er is geen weg van zuid naar de rest van Chili) komen we midden in Chileense stakingen terecht. En omdat niemand ons echt uitleg schijnt te kunnen geven over wat dit precies inhoudt, werken we ons vier dagen lang hoopvol van wegversperring naar wegversperring, om vervolgens alsnog stil te komen staan in afwachting van benzine. Terwijl de supermarkten steeds leger raken hebben wij er na drie dagen wachten ons buik wel vol van en besluiten we op de gok terug Argentinie in te rijden. Hopend dat we met ons bijna lege tank het eerste tankstation halen. Met een knipperend benzinelampje en zwetende handen halen we dit net en laten we Chili voorlopig even voor gezien.

LACHEN GIEREN BRULLEN MEDITEREN

In Argentinie brengen we vervolgens een paar dagen door in een hippie hostel met bijbehorende dromerige eigenares (quote: 'my ex husband is the cook, he is nice....sometimes'), waar ies zich in het kader van 'Je moet alles een keer geprobeerd hebben' twee keer in een meditatie sessie stort. De eerste keer leert dit ons dat het met ies dik in orde is ('Yes, your genitals are very happy on the inside'). En eerlijk is eerlijk, als iemand liedjes voor je zingt, een paar keer op een gong slaat en je vervolgens meldt dat het in alle opzichten goed met je gaat, ja dan kom je vrolijk thuis. Meditatieronde 2 is een anderverhaal. Klaar voor een uur lekker wegdromen en lieve woorden, wordt ies plots in een ongemakkelijke houding gepositioneerd en volgt er een uur vol AAAA OEOEOEOE en IEIEIEIE klanken, waarbij (als ies van schrik dichtslaat) op vredige doch dringende toon verzocht wordt de cirkel van geluid ten aller tijde gaande te houden. Gelukkig is daar nog Art die, gewoon dwars door het gebrul van de fanatieke deelnemers heen, bekende liedjes begint te neurien. Zodat we al met al ietwat stijf in het lijf, maar erg vrolijk naar buiten stappen.

OVERDOSIS CHOCOLA EN KILOMETERS

Via Bariloche, waar we lunchen met chocoladeijs, rijden we in drie dagen als een gek terug naar Buenos Aires. Dat betekent veeeeeeel kilometers, wat de eerste uurtjes verrassend mooie landschappen opleverd, maar daarna tot Buenos Aires voelt alsof we twee dagen lang onderweg zijn van Alphen aan den Rijn naar Ter Aar......precies.

Met een stalen gezicht leveren we vervolgens onze huurauto in; een ooit witte auto die inmiddels een wieldop en spiegel mist en een ster in de voorruit, een toeter die niet meer toetert en een onderkant als een poffertjesplaat heeft. Muchas gracias!

In Buenos Aires brengen we deze keer maar twee daagjes door, die voornamelijk bestaan uit door de regen rennen en doorweekt pizza eten en Cees verjaardag vieren in de bioscoop en droog pizza eten. Cees was een dagje paardenpolo voor zijn verjaardag beloofd, maar als dat niet door kan gaan denkt ies dat een film met een paard ook goed is.....

DE 100 SMSJES MAN

Vanaf Buenos Aires pakken we een bus die ons in 18 uur naar Puerto Iguazu brengt. We nemen natuurlijk de goedkoopste plekken: semi cama (vertaling: half bed), wat in Argentinie betekent dat je in een soort giga vliegtuigstoelen beland met meer beenruimte dan zelfs wij kunnen vullen. Prima te doen dus! Ware het niet dat schuin naast ons een dikke semi cama potato besluit om van deze 18 uur gebruik te maken om al zijn sms contacten bij te werken, met het geluid van zijn toetsenbord AAN. De beste man start om half drie smiddags met tikken en eindigt bij het zakken van de zon. En ook alleen maar omdat ies hem dit vraagt en hem uitlegt dat het na zo veel uur een beetje irritant is voor de mensen om hem heen. Hierop volgt een stil gejuich en dankbare gezichten van de mede reizigers en een verder stille busreis.

WOESTE WATERVALLEN

Naar Puerto Iguazu komen mensen eigenlijk 'maar' voor één ding, de gigantische watervallen. Een ware pretpark ervaring, inclusief treintje met Amelie muziek dat ons van wandelpad naar wandelpad rijdt, apenheul achtige neusbeertjes die zonder pardon tassen vol eten jatten, de meest prachtige vlinder en vogels, natuurlijk de woeste watervallen zelf en als klap op de vuurpijl de beste wildwaterbaan ooit, als we in een Zodiac dit machtige natuurgeweld invaren. We kunnen wel zeggen dat we aan het einde van de dag supercontent terug naar ons hostel soppen, doorweekt van tropisch zweet en water, top!

En dan besluiten we spontaan om de afslag Paraguay te nemen,

waarover volgende week meer!

TO BE CONTINUED...