Terwijl Cees innig danst met een watermeloen breng ik jullie ons volgende reisverslag. Tja, we hebben het egenlijk veel te druk met leuke dingen doen, dat blijkt wel. Maar na zo veel leuke lieve emails en berichtjes op ons weblog, moeten we wel even tijd maken in ons drukbezette reisschema. Dus staakt Cees het dansen en brengen we jullie graaaaag op de hoogte van onze laatste avonturen en ontmoetingen. Laten we beginnen met een mop, dat opent altijd goed. 2 HOLLANDERS, 2 BELGEN EN 1 JAPANNER ZITTEN IN EEN BOOTJE... Via Colorado rijden we Utah binnen. Doel 1: raften op de Colorado river. WOEHOE! Iselin vraagt nog aan de raftman "is het niet te moeilijk? Denkt u dat ik dit kan?" Achteraf een belachelijke vraag, want de Colorado river blijkt op dat moment zo mak als de Rijn. We krijgen niet eens peddels, wat een desilusie voor Cees. Gelukkig delen we ons raftje met gezellige Belgen en een Japanner die geen Engels spreekt, maar camera. Kortom: een reuzegezellig ochtendje dobberen. En de rest van Utah maakt deze eerste ervaring ruimschoots goed. We vallen van de ene verwondering in de andere als we ons verplaatsen van Canyonlands national park naar Arches national park, dead horse point (afgrond Thelma en Louise), Monument Valley en Zion national park. Twee hoogtepunten waren absoluut zonder twijfel unaniem de wandelingen die we gemaakt hebben in Arches en Zion. In Arches wanen we ons alleen op de wereld als we om 6 uur smorgens in het donker aan de mooiste wandeling ooit beginnen. Ruim 4,5 van de 5,5 uur klauteren komen we niemand tegen en ontdekken we iedere 100 meter dat we omgeven zijn door weer een heel nieuw plaatje aan oranje rotsen, bogen (de bekende arches) en valeien. In Zion proberen we wederom vroeg aan de drukte te ontkomen en wandelen we ruim 5 uur door de Narrows, een hele smalle vallei tussen hoge rotsen, uitgesleten door een rivier waar we grotendeels doorheen lopen. Met een tak als wandelstok werken we ons over gladde stenen, soms tot ons middel in het water, een waanzinnig toffe wandeling. Twee sprookjes.  Oja, en in Arizona hebben we de Grand Canyon bezocht. Van welke kant je dit ook bekijkt, het is een groot gat. Indrukwekkend groot, maar een gat :) LAS, LOS & SAN FRAN Na anderhalve week camperen in national parken (geen douche) komen we smoetzig aan in Las Vegas en vinden wij aldaar dat wij het verdient hebben om een hotelkamer te boeken MET jacuzzi NAAST ons bed IN een hotel dat van buiten een kasteel is en van binnen tevens een casino. Gewoon, omdat ons dat wel Las Vegas-achtig leek. Las Vegas-achtig blijkt 'overdreven, warm, prijzig en halfnaakte vrouwen'. Cees vind het hier geweldig, ies is het na het eerste WAUW moment snel zat. Na twee nachtjes rijden we door naar grote mensen pretpark nummer 2. In Los angles duiken we een dag de Universal studio's in, waar we een studio tour krijgen en van de ene naar de andere show met vuur en water en 3D brilletjes rennen, topdag! De dag erop lopen we over de walk of fame in Hollywood en rijden we tussen de palmbomen in Beverly Hills en Bel Air. We hadden ons er wat meer glamour van voorgesteld....maar niemand herkende ons. Langs een geweldige kustroute rijden we naar San Francisco. Onze favoriet van deze drie steden. Hier voelen we ons echt op ons gemak, wat een fijne stad! We blijven vier dagen, slenteren rond, fietsen de golden gate brug over ennnnn ontmoeten Gerjo en Aad (Cees zn pa en oom). Met zijn viertjes verkennen we Alcatraz, de plek die Al Capone ooit 'thuis' noemde, eten we vis op Fisherman's Warf en hangen we met de wind in ons gezicht uit een cable car. Van Gerjo krijgen we vervolgens ook nog een te prettige camera te leen. Ies is helemaal blij met de supersonische inzoomlens. Wat een cadeau! MOSKOU NEVER SLEEPZ Maar dan is het echt tijd om door te reizen. Vlak voor Yosemite national park pikken we een liftend stelletje uit Rusland op. En wat blijkt? Tanya en Vlad zijn op precies dezelfde datum als wij begonnen aan hun reis rond de wereld. Net iets eerder terug thuis, dus er staat ons een goed afsluitfeesje in Moskou te wachten. We delen een campeerplek en Cees lokt al snel met zijn warme thee meerdere mensen onze kant op. Voor we het weten zitten we onder de sterren rond een kampvuur met gitaarmuziek van Kurt, grootse verhalen van Fatah, reistips van Tom en Kim en een dans van Tanya en Vlad. Wat een goeie goeie avond.  2415 MILES IN 7 DAGEN En dan staat ineens de laatste week in de VS voor de deur. Op naar Fargo, waar we de auto in moeten leveren. Maar dat doen we natuurlijk niet rechtstreeks, er is veel te veel te zien! Via highway 50, de loneliest road in the United States, rijden we naar Yellow Stone national park. Hier is van alles te vinden, van grizzly beren tot vuurspuwende draken. In onze foto's kun je zien welke van de twee we daadwerkelijk gespot hebben. En dan is er natuurlijk nog Mount Rushmore, waar we niet voor om gereden zouden hebben, maar als je er dan toch langskomt is het stiekem heel erg leuk. Washington, Jefferson, Roosevelt en Lincoln, vier hoofden in een rots, kwartet! HET KLEINE EN GROTE HUIS OP DE PRAIRIE South Dakota. Bijna in Fargo. Nog 1 dag rijden over de Amerikaanse prairie. Op zoek naar 'het kleine huis' en we vinden....een veel grotere. Terwijl we langs de weg staan te ontbijten uit onze Alcatraz kopjes stopt er een truck naast ons. Het is Steve en we staan op zijn land. Niet dat dat een probleem is, in tegendeel. Hij nodigt ons uit voor een tour "hop in, it will only take about an hour". Dus laten we de auto achter en rijden we vervolgens 4 uur lang rond door de omgeving. We krijgen te zien wat Steve en zijn broer allemaal planten en oogsten, waar zijn huis staat, we ontmoeten zijn vrouw en kinderen en krijgen zelfs lunch (plus een bloemkool, brocoli, koolraap, appelrepen, water, cola, buffaloworst, twee watermeloenen en een fles wijn).  ? ?Dan neemt hij ons mee naar een Hutterites colony. Dit is een kolonie waar 175 mensen samenleven en zelfvoorziend zijn in zo'n beetje alles. Het is een streng religieuze gemeenschap, vergelijkbaar met de Amish. We worden direct vriendelijk ontvangen door de vrouw van de baas, gekleed in zelfgemaakte jurk en zwart kapje, die ons rondleidt. Heel indrukwekkend om onverwachts zo'n andere wereld in te stappen.  ? ?Voordat we terug naar onze auto gaan wordt Cees nog door Steve aan het werk gezet bij het heen en weer rijden van verschillende trucs en rijden we mee op een zonnebloemhakmachine (john deere), supergaaf! En, in verband met de baan die Steve Cees aanbiedt, rijden we ook nog even langs het huis waar we dan in zouden kunnen wonen. Soms komen er zomaar onverwachts leuke ervaringen op ons pad... Well, we're off, to Canada and beyond!! Als je precies exact op de dag nauwkeurig wilt weten waar we zijn kun je even op 'kaart' te klikken. Tot over een maandje! Cees en ies